I'm a Belgian man in Tatvan

Tot zover mijn georganiseerd toeristisch avontuurtje, vandaag begint het echte Oosten. Met de nachtbus (die zat nog in het arrangement) van Kayseri naar Tatvan. Voor ik in het busstation-met-luchthavenallures van Kayseri aankom word ik nog op weg geholpen door een bijzonder vriendelijke Kayseriaan, met de enigszins voorspelbare naam Mustafa. Hij dringt erop aan mijn busticket naar de terminal te betalen en vertelt en vraagt honderduit over zijn en mijn leven. Hij, 32 en vader van 3 zoons weet me en passant nog even te vertellen dat ik toch echt zou moeten trouwen en kinderen krijgen. De trouwadviesteller staat bij deze op 1, afgaand op verhalen van andere reizigers zou die nog wel eens hoog kunnen eindigen. Gelukkig heb ik nog Belgische chocolade mee die ik hem kan geven als dank voor alle behulpzaamheid. Zijn uitnodiging om nog iets te drinken bij hem thuis moet ik afslaan omdat de bus op me staat te wachten.

Mustafa (rechts) en een toevallige busreiziger (links) die zich ook uitgeeft voor Mustafa.

Het is me meteen duidelijk dat ik van het platgelopen toeristenpad ben afgedwaald als ik aankom bij de bushalte. Mensen spreken me spontaan aan, bieden spontaan hulp, vragen zich af wat ik in godsnaam in Tatvan ga uitspoken. Een tiental minuten later komt de bus aan en kunnen we op zoek naar onze toegewezen zitplaats. Die van mij blijkt bezet door een meisje dus ik ga op een nabijgelegen plek zitten. Als ook die plaats opgeëist wordt door de rechtmatige eigenaar verhuis ik naar de zetel naast het meisje dat mijn plek heeft ingepikt. Een mix van algehele consternatie en lacherige nervositeit vult de autocar. Een jongen van de busmaatschappij komt me uitleggen dat het toch echt niet kan om naast een vrouw te gaan zitten als man. Met mijn onwetende toeristenstatus excuseer ik me en ga op zoek naar een vrij plekje - de voorlaatste zetel blijkt nog vrij en met een goedkeurende knik en een dankwoord van de busconducteur weet ik op die manier 2 plaatsen voor de prijs van 1 te bemachtigen. Een goede deal: de medepassagiers hebben hun portie slapstick gehad, ik krijg een rustige nacht.

De bus tussen Kayseri en Tatvan.

De ochtend daarop stoppen we voor een half uurtje bij de lokale cafetaria. Met een koffie en de kaart van Turkije erbij raak ik in gesprek met een man die door een verblijf van 15 jaar in Düsseldorf vlot Duits spreekt. Een toerist in Bingöl, dat moeten ze hier sinds jaren niet meer gezien hebben. Mijn verhaal over treinen naar China weet dan ook enige verbazing te wekken.

Tegen de middag arriveren we in Tatvan , waar ik een slaapplekje heb geregeld bij de  enige couchsurfster van de stad. Cigdem, een 28-jarige Turkse met Koerdische roots blijkt de perfecte gastvrouw en gids. Als "westerse" inwoner (ze studeerde eerder in Istanboel en Ankara) van de conservatieve Oost-Turkse stad leidt ze me rond in het nabijgelegen Bitlis. Ze vertelt honderduit over de mentaliteit hier en haar werk bij een project dat sociale hulpverlening en opleiding biedt aan plaatselijke vrouwen. Ondertussen valt een onvoorstelbare sneeuwmassa naar beneden; de winter is hier duidelijk nog niet voorbij. Het lokale theehuis biedt naast een schuilplaats en frambozenthee ook een inkijkje in het dagelijks leven hier: mensen kijken naar de Koerdische tv-kanalen, kinderen spelen, mannen praten, kaarten en drinken thee. Geen vrouw te zien hier, op mijn gids na die dan ook het nodige bekijks krijgt. Gelukkig is ze door haar werk gewend aan dergelijke situaties en is iedereen erg vriendelijk. De kinderen genieten van de aandacht als ik vraag om een foto te maken.

Het theehuis in Bitlis.

Cigdem, een oud gebouw in Bitlis en een lichte sneeuwval.

Eenmaal thuisgekomen warmen we ons op met warme melk (aangevuld met een lekker maar onbekend en onvertaalbaar zoet plantenextract) die we misten in het theehuis en beginnen aan het avondeten. Cigdems huisgenote komt in de tussentijd ook aan. De rest van de avond vullen we gezapig met eten, thee en kleine en grote verhalen. Op deze afgelegen plek geeft de tijdelijke thuis de rust waar ik aan toe ben.